1. Aangifte mag niet worden gedemotiveerd door politie.
2. Slachtoffers dienen ten alle tijden serieus genomen te worden.
3. Aangifte moet direct mogelijk zijn, niet op afspraak.
4. Er zal geen bedenktijd zijn. Daders kunnen slachtoffers beïnvloeden. Slachtoffers kunnen overdenken en zich bedenken uit irreële angsten. Enzovoorts.
5. Bij verhoren is een gespecialiseerde hulpverlener aanwezig, coördinerend.
6. Er zal direct geschikte hulpverlening in gang gezet worden vanuit politie en coördinerend hulpverlener. Slachtoffers moeten niet zelf op zoek hoeven met het risico verkeerd te worden doorverwezen, waardoor kostbare tijd verloren gaat en een slachtoffer onnodig extra stress ervaart.
7. De verklaring van een slachtoffer is voldoende om een onderzoek in te stellen naar de verdachte en het delict. Ongeacht de verstreken tijd, ongeacht het al dan niet aanwezig zijn van bewijsmateriaal.
8. Slachtoffers kunnen direct terecht bij ieder ziekenhuis en bij iedere huisartsen praktijk i.v.m bewijsmateriaal en eerste zorg.
9.Verdachte dient geen toestemming te hoeven verlenen voor toegang tot electronische apparaten. Deze kunnen doorslaggevend bewijs bezitten.
10. Iedere veroordeelde wordt een standaard minimum gevangenisstraf van 15 jaar opgelegd. Dit is los van het vonnis m.b.t. het gepleegde feit of voorarrest.
11. Bij volgende plegingen die al dan niet leiden tot een veroordeling wordt een standaard minimum gevangenisstraf van 5 jaar opgelegd. Bij veroordeling voor nieuw gepleegd feit leidt dit tot 20 jaar minimum gevangenisstraf bovenop het vonnis. Bij vrijspraak zal verdachte 5 jaar gevangenisstraf opgelegd krijgen. Slachtoffers zullen levenslang psychisch beschadigd zijn, deze standaard minimum straffen geeft slachtoffers de mogelijkheid in veiligheid weerbaarheid op te bouwen en hun trauma probreren te verwerken alvorens de dader weer een plaats inneemt in de maatschappij. Plegers dienen te worden verhinderd om in herhaling te kunnen, willen en durven vallen middels deze standaard minimum straffen.
12. Er is goede en voldoende toezicht en handhaving op naleving van opgelegde bijzondere voorwaarden van veroordeelde/pleger en tevens tijdens verlof periodes.
13. Er is een database waarin elke pleger al dan niet veroordeeld openbaar wordt vermeld. Naam, leeftijd, gender, woonplaats, uiterlijke kenmerken. Dit om eventuele nieuwe delicten te voorkomen of beter/eerder te signaleren.
14. Er is een database waar elk slachtoffer wordt vermeld, niet openbaar. Ook niet officiële en anomieme meldingen. Leeftijd, gender, provincie, relatie tot pleger. Dit om overzichtelijk te krijgen hoe groot de omvang van delicten is en hun aard. Met  niet officiële en anonieme meldingen wordt bedoeld de meldingen bij hulpverleners als de luisterlijn, of de vertrouwelijke gesprekken bij huisarts of psycholoog waarop geen aangifte volgt.